Rozdział 20 – Dwa klucze

    Z rękawa kostiumu White wysunęła się ostra łuska, dzięki której Lucy miała zostać pokonana, lecz w porę przed blondynką pojawił się rudowłosy blokując tym samym atak swoimi nożycami.

– To Ty! – krzyknęła zaskoczona White widząc wyraźnie kto przed nią się pojawił. Lucy zdążyła wstać i zebrać się do kupy.

– Dziękuję – powiedziała i zdeterminowana skierowała swój wzrok na zdenerwowaną przeciwniczkę.

– Nic nie szkodzi. – odpowiedział jej wybawca. – Muszę się rozprawić ze swoją byłą – Lucy nie spodziewała się takiej odpowiedzi, więc na tę wieść wybałuszyła oczy, lecz nadal bacznie obserwowała White.

Czarnowłosa powiększyła dzielącą ich odległość i zaśmiała się cicho.

– Nic się nie zmieniłeś. Nadal jesteś bezczelny i arogancki… Cancer – mruknęła niezadowolona.

– Niestety, ale chyba mówiłaś o sobie – odpowiedział jej niewzruszony i zwrócił się do Heartfilii: – Zechcesz mi pomóc?

– Jasne! Co muszę zrobić? – zapytała gotowa do działania.

– Zechciej być moją panią – tutaj zamilkła i spojrzała się zdziwiona na rudowłosego. Co On chciał przez to powiedzieć? Zastanawiała się nad tym chwile, a potem odpowiedziała z uśmiechem:

– Oczywiście!

Cancer uśmiechnął się i znikł w złotej postaci zostawiając po sobie jedynie złoty klucz. Ten rudowłosy chłopak okazał się kolejnym duchem, który musiała odnaleźć. Ucieszyło ją to i wiedziała, że z jego pomocą zdoła pokonać lub przekonać Pisces, aby się poddały. Lucy wyciągnęła przed siebie złoty klucz i zawołała pewnie:

– Otwórz się bramo raka! Cancer! – chłopak znowu się pokazał, ale tym razem w jego wyglądzie zaszły pewne zmiany. Jego fryzura, ubiór się zmieniły, bo teraz zamiast afro czy białego kostiumu duch był ubrany w niebieską koszulę, ciemne spodnie, a fryzura… cóż była o wiele mniej wyróżniająca się od poprzedniej. Jako broń służyły mu czerwone nożyczki. – Cancer?

– To nowy, albo raczej stary ja – odpowiedział pewnie. – White! Przygotuj się na porażkę!

W tym samym czasie, lecz trochę dalej Natsu nadal walczył z rozwścieczonym Blackiem. Obaj byli silni, uparci, ale także i zmęczeni, lecz żaden z nich nie miał zamiaru się poddać.

– Możesz mi jeszcze raz wytłumaczyć, po co to robicie? – zapytał zasapany Drangneel. Miał dość zabawy w kotka i myszkę zwłaszcza, że jego przeciwnika to bawiło.

– Dla zemsty – odpowiedział posłusznie białowłosy i nasłał na przeciwnika kolejny strumień wody, lecz gdy Natsu sprawnie go uniknął ten kontynuował dalej: – Moja mama została skrzywdzona przez braciszka, tą blondynkę oraz rudego gościa! – krzyknął rzucając w różowowłosego czarną kulą.

– Chodzi Ci o Lucy i naszego zleceniodawcę… czekaj jak on w ogóle ma na imię? – zapytał, robiąc kolejny unik. Powoli zaczynało go to nudzić.

– Ona i braciszek Gray udawali przed mamą, że są parą, a ona w to uwierzyła i się załamała! Tak samo ją potraktował ten palant Cancer!

– Co takiego? Gray udawał chłopaka Lucy?! – krzyknął oburzony. – Już nie żyje! Ale co ma z tym wspólnego nasz zleceniodawca? – postanowił odstawić tą nie istotną sprawę na bok.

– On i mama kiedyś byli parą, ale ten ją rzucił! Mama była zrozpaczona.

– Ale to nie powód, aby się mścić! Czy twoja matka chciała tej zemsty? Czy ty ją do tego nakłoniłeś? – Black w odpowiedzi prychnął i próbował potraktować Natsu z kopa, co mu się udało. Zaskoczony Dragneel poleciał kilka metrów w tył, łapiąc się przy okazji za bolące miejsce.

– Teraz to mnie wkurzyłeś! – warknął do białowłosego. – Pokonam Cię!

– To spróbuj i tak nie dasz rady – zakpił będąc zbyt pewny siebie.

Natsu wziął głęboki oddech i ruszył na przeciwnika z niewiarygodną szybkością.

– Szkarłatny Lotos: Pięść Ognistego Smoka! – krzyknął Natsu zapalając swe pięści, a następnie uderzył w przeciwnika gradem ciosów wzmocnionym przez ogień. Każdy jego cios produkował potężną eksplozję, która była wręcz nie do zniesienia. Gdy Natsu przerwał, jego przeciwnik bezwładnie opadł na ziemie. Upewniając się czy jest nieprzytomny, chłopak wziął go na barana i ruszył szukać Lucy. Przez tą walkę zdążyli się nieco od reszty oddalić, ale mimo tego był spokojny. Wiedział, że blondynka sobie poradzi, a także, że szybko zdoła ją dzięki swojemu nosowi wyśledzić.

☆☆☆

– Cancer – warknęła White trzęsąc się. – Nienawidzę Cię, wiesz? Nienawidzę Cię!

Duch westchnął i pokręcił głową. Rozumiał co czuła teraz jego była ukochana, lecz Lucy wręcz przeciwnie. Nie miała pojęcia co łączy, albo raczej łączyło kiedyś tą dwójkę.

– O to co się wydarzyło dziesięć lat temu – zaczął rak. – Gdy jeszcze żyliśmy w świecie duchów to byliśmy parą. Wiodło nam się dobrze, ale pewnego dnia jeden z zodiaków się zbuntował i przez to świat gwiezdnych duchów znalazł się na granicy zniszczenia.

– Król Gwiezdnych duchów nakazał nam się teleportować do świata ludzi i znaleźć kogoś kto pomoże nam tu przetrwać – dodała White już nieco spokojna. Nie miała już sił walczyć zwłaszcza, że wyczuła przegraną Blacka. Ciężko westchnęła: – Musieliśmy nauczyć się tu żyć, bo „jak na razie” świat gwiezdnych duchów nie nadawał się. Nasz król robił wszystko, żeby to naprawić i udało mu się, ale jak widać nie miał się z nami jak skontaktować, ale to nie zmienia faktu, że w największej potrzebie mnie zostawiłeś!

White wzniosła się w powietrze i zaczęła atakować strumieniami wody. Jej złość powróciła. Na szczęście Cancer swoją szybkością zdołał ich uniknąć, ale nie był w stanie dosięgnąć White i jej zaatakować. Niespodziewanie ktoś inny powalił czarnowłosą na ziemie.

– Natsu! – uśmiechnęła się Lucy widząc rozbawionego chłopaka.

– Już jestem! – zaśmiał się. – Jej synuś pokonany! – wskazał na nieprzytomnego Blacka. – Kto jest najlepszy?!

– Ekh, ty… – wysapała White. – Co żeś zrobił mojemu synkowi?

– Skopałem mu dupę i chyba nie wyjdzie z tego cały… jeżeli się nie poddasz – odpowiedział poważnie.

– Dlaczego to zrobiłeś?

– Według mnie to nieodpowiednie pytanie, ale i tak odpowiem, bo chciał skrzywdzić Lucy, dlatego! – warknął. – Mogę spytać o to samo? Dlaczego to robicie?

Natsu patrzył na nią wzrokiem nie miejącym litości, a ona przerażona się w niego wpatrywała. W końcu nie wytrzymała i wybuchła płaczem. Tak naprawdę nie wiedziała dlaczego to robi…

– Ja… poddaje się – załkała. Miała dość tej bezsensownej walki. Miała dość tego, że przytrafiają jej się ciągłe nieszczęście. Ona z nadzieją patrzyła na jutro, lecz Black wspominał ciągle o przeszłości. On sam miał tylko ją, a widząc jej cierpienie chciał pomóc. Nieświadomie wywoływał kolejne nieszczęścia.

– White… – zaczęła Lucy patrząc na nią ze współczucie. – Jeżeli kiedykolwiek Cię w jakiś sposób skrzywdziłam to wiedz, że Cię przepraszam – podeszła powoli do czarnowłosej i ją delikatnie przytuliła. Ta w końcu uśmiechnęła się szczerze i podziękowała. W końcu zniknęła wraz ze swym synem w złotej poświacie, a w jej dłoni pojawił się złoty klucz Pisces.

– Zdobyłaś kolejny kluczy, gratuluję! – uśmiechnął się Natsu. – Zmieniłeś się, wiesz? – zwrócił się do zleceniodawcy. Ten uśmiechnął się nerwowo i wytłumaczył:

– Jestem duchem raka, Cancer. Od teraz będę służył Lucy, ale zanim zniknę chcę, abyśmy dotarli do Crocus i wypełnili swoją misje.

– Jasne! – krzyknęli zmotywowani magowie. – A możesz dokończyć opowieść? Jak to się stało, że zerwałeś z White? – kiwnął posłusznie głową. Skrzywił swą twarz. To było dość bolesne wspomnienie.

– Jak już wcześniej wspomniała White, byliśmy zmuszeni do opuszczenia świata duchów. Nie wiedzieliśmy co będzie się potem z nami działo. Domyślałem się, że będziemy rozdzieleni, dlatego nie chciałem, aby robiła sobie nadzieje i…

– Rozumiem, ale jak to się stało, że przetrwaliście na ziemi 10 lat? Przecież dla gwiezdnego ducha przeżycie rok na ziemi graniczy z cudem.

– Pewna gwiezdna magini nam pomogła.

– To była moja mama, prawda? – Cancer kiwnął znacząco głową. – Skoro jedna osoba wam wszystkim pomogła to znaczy, że musieliście się wszyscy spotkać, prawda?

– Tak, ale było jedno „ale”. Musieliśmy żyć oddzielnie przez jakiś rok, aby magia nie została zakłócona. Niestety, ale potem nie mogliśmy siebie odnaleźć. Ja przynajmniej próbowałem, a ona… nie wiem. – westchnął.

– Jeżeli chcesz to możesz odejść, jak znajdziemy się w Crocus to Cię wezwę – uśmiechnęła się Lucy. – Musisz z nią porozmawiać.

– Dobrze, w takim razie zostawiam was. Do zobaczenia. – pożegnał się i zniknął.

– Kto by się tego spodziewał? – zaśmiał się Natsu biorąc ręce za głowę. – Szybko nam idzie to zbieranie kluczy. Lucy przytaknęła i razem z znim ruszyli w dalszą drogę. Do Crocus mieli jeszcze z dwie godziny drogi tak, więc akurat zdążą przed zmierzchem.

Docierając na miejsce olśniło ich piękno Crocus. Wszędzie były kwiatowe dekoracje, które dodawały urok stolicy Fiore. Wszystko wskazywało na to, że aktualnie w Crocus trwa jakiś festiwal. Magowie nie chcąc tracić czasu ominęli szybko stoiska i dotarli do zamku. Podali specjalne zaproszenie od księżniczki, które miał Cancer i tak o to znaleźli się na terenie wspaniałego pałacu.

– Otwórz się bramo raka! Cancer! – zawołała blondynka i gdy duch się pojawił to wyjaśniła – Co mamy teraz zrobić? Jesteśmy już w zamku, ale księżniczka raczej ciebie wyczekuje niż nas.

– Mam nadzieje, że będzie łaskawa i pozwoli wam zostać na jedną noc. Bal, na który mam ją przygotować zaczyna się dopiero jutro wieczorem.

– To sporo czasu.

– Możecie w tym czasie pozwiedzać to piękne miasto. Bywałem w nim często i sam muszę przyznać, że nie raz wywarło ono na mnie ogromne wrażenie. Chodźmy do księżniczki – zaproponował i ruszyli korytarzem.

Musieli skręcić jeszcze kilka razy, aż w końcu dotarli do komnaty księżniczki. Lucy cieszyła się, że jest z nimi Cancer, bo inaczej już dawno by się tu pogubiła. Mimo, że mieszkała kiedyś w rezydencjach to żadna z nich nie była tak wielka jak ten pałac. Natsu tym czasem szedł cicho i oglądał obrazy oraz inne dekoracje, które jego zdaniem nie były zbyt ekscytujące. Cancer zatrzymał ich i zapukał kilka razy w drzwi. Jedna ze sług otworzyła drzwi i wpuściła magów do środka z lekkim zdziwieniem.

– Księżniczko… – odezwał się duch kłaniając się, a magowie poszli w jego ślady.

– Cancer! Jak miło cię widzieć – uradowała się zielonowłosa dziewczyna i przytuliła ducha – Zmieniłeś się trochę.

– Możliwe, ale me umiejętności nadal są doskonałe – ukłonił się. Jego śladem poszli także magowie.

– Mam nadzieje. Kim są twoi przyjaciele?

– To jest Lucy Heartfilia i Natsu Dragneel. Są to magowie, których wynająłem do ochrony – blondynka się ukłoniła, natomiast różowowłosy jej pomachał.

– Natsu! – skarciła go, a ten się ukłonił nie chcąc wykładu od dziewczyny – To zaszczyt ciebie poznać księżniczko.

– Cała przyjemność po mojej stronie. Zawsze chciałam poznać magów gildyjnych. Z jakiej jesteście? – zapytała księżniczka.

– Z Fairy tail.

– Najlepsza gildia! – zaśmiała się, a po chwili coś jej się przypomniało. – Zupełnie zapomniałam się przedstawić. Nazywam się Hisui E. Fiore i chciałabym was zaprosić na jutrzejszy bal kwiatów.

– Bal Kwiatów?

– Tak, przybyliście do Crocus w czasie Festiwalu Kwiatów. To coś jak powitanie Lata – wyjaśniła Hisui. – Oczywiście możecie zostać na noc w zamku.

– Dziękujemy to dla nas wielki zaszczyt, ale nie chcielibyśmy się narzucać – zaśmiała się nerwowo, jednak księżniczka uparcie stawiała na swoim.

– Nie wygłupiajcie się. Ludwika zaprowadzi was do pokoi – wskazała na jedną ze służących.

– Księżniczko… – przerwał jej Cancer. – Może skoro tu są to przedstawisz im swój problem?

– Jaki to problem? Przecież to tylko dzieci … muszą rozrabiać – zaśmiała się nerwowo Hisui, lecz wiedziała, że to dość poważna sprawa.

– Tylko DZIECI nie używają tak zaawansowanej magii – westchnął duch, a jego śladem poszła także księżniczka. Poddała się.

– Od kilku dni, w Crocus występują dziwne zjawiska – złączyła swe dłonie.

– Co ma księżniczka na myśli, mówiąc dziwne? – dopytała Lucy zaintrygowana tą sprawą zupełnie jak Natsu.

– Ludzie zmieniają się na jakiś czas w zwierzęta. Nie panują wtedy nad sobą i… – nie umiała tego nazwać. – Podejrzewam pewne rodzeństwo, które specjalizują się w tej magii. Kiedyś zaprezentowały mi swoje możliwości. W związku z tym, że posiadają wielką moc, nakazałam ich pilnować. Niestety wymsknęły się spod kontroli – westchnęła zrezygnowana.

Wszyscy na chwilę zamilkli. Ciężka sytuacja, ale nie mogą się poddać. Przecież są magami Fairy tail, którzy dostali zlecenie od samej księżniczki Fiore. Nie mogą tego zignorować. 

– Proszę się nie martwić! Jutro z samego rana się tym zajmiemy! – uśmiechnął się zmotywowany Natsu.

– Jestem wam naprawdę wdzięczna – odetchnęła z ulgą, a przy okazji zapytała: – Mogę was o coś zapytać? Jesteście parą?

Tego pytania magowie się nie spodziewali. Oboje sczerwienieli i wpatrywali się w ziemię. Księżniczka zrozumiała przekaz i się zaśmiała. Nakazała służbom zaprowadzić ich do pokoju. Blondwłosa dziewczyna miała nadzieje na osobny pokoju, ale musiała uszanować wolę księżniczki, która bardzo przypominała jej Mirę – swatkę.

– Nie martw się, wiem co robię – szepnęła na ucho do blondynki.

– Czy księżniczka umie czytać w myślach?!

– Nie, to kobieca intuicja – mrugnęła.

Różowowłosy poszedł przodem i „zbadał” ich pokój. Pomieszczenie było bogato ozdobione co wywarło u Natsu duże wrażenie natomiast Lucy wzruszyła tylko ramionami.

– Co jest? Nie podoba ci się?

– Nie, ładny jest tylko wiesz, że ja już w takich mieszkałam?

– A, no tak. Zapomniałem – westchnął i rzucił się na łóżko – Nie wiem jak ty, ale ja chyba pójdę spać.

– Najpierw się wykąp! Inaczej nie wpuszczę Cię do łóżka! – burknęła. – „Dlaczego musimy dzielić jedno łóżko?”

– No dobra – podniósł się leniwie i podreptał do łazienki.

Po chwili do pokoju wszedł Cancer mówiąc o szczegółach ich jutrzejszej misji. Te rodzeństwo można było znaleźć, kręcące się w pobliżu rynku głównego. Księżniczka opisała ich wygląd, ale trochę czasu minęło i mogli się zmienić. Lucy podziękowała za informacje i odesłała ducha z powrotem do jego świata. W tym samym czasie Natsu wyszedł z łazienki.

– Nareszcie! Ile można tam siedzieć? – zapytała blondynka.

– Sama krócej nie siedzisz – zaśmiał się.

Dziewczyna zabrała potrzebne rzeczy i pognała do łazienki, ale za nim tam weszła, powiedziała:

– Jeżeli przyłapię Cię na podglądaniu to od razu Ci oznajmiam, że spotka Cię marny los.

– Oczywiście! – zaśmiał się nerwowo, a jak blondynka zniknęła, burknął: – Kurde! Zniszczyła mój plan.

– Słyszałam! – krzyknęła.

     – Ja nic nie mówiłem!

Ciąg dalszy nastąpi w rozdziale 21 "Niesforne bliźniaki"