Rozdział 34 – Platyna

Po spokojnej nocy nad Magnolią znów zawitało piękne słońce, które swymi promieniami budziło miasto do życia. Członkowie gildii powoli zbierali się w budynku, aby posprzątać po wczorajszej zabawie, a także rozpocząć kolejny dzień. Nadal kilku osób  brakowało, a jedną z nich była Lucy, która dopiero co otworzyła swe brązowe oczęta.

Siadając na łóżko, leniwie się przeciągnęła ziewając przy tym. Mimo, że dzień zapowiadał się świetnie to mimo to, ranek nie należał do jej ulubionej pory dnia. Szybko wstała, umyła się, ubrała i zaczęła szykować śniadanie dla siebie i Natsu, który postanowił u niej przenocować. Gdy wszystko było gotowe na posiłek, to podeszła do chłopaka, który smacznie spał na kanapie i zaczęła go delikatnie szturchać. Jeśli to nic nie dawało to zazwyczaj zrzucała go z kanapy. Tym razem było inaczej.

– Nie śpię – mruknął od razu jak blondynka go dotknęła.

– Nie wygodnie ci było? – zdziwiła się.

– Nie to nie to. Śnił mi się dziwny sen.

– Tak? O czym był? – zapytała i przy okazji oznajmiła, że śniadanie już czeka.

– Dziękuję, a sen był o tym, że ty stałaś się zabójcą smoków – zaśmiał się.

– Co w tym śmiesznego? Byłabym wtedy taka jak ty. 

– No tak, ale jakoś nie wydaje mi się, żeby ta moc do ciebie pasowała – powiedział niepewnie bojąc się, że zdenerwuję tym blondynkę, jednak ta tylko pokręciła głową chowając swój smutek i zaczęła jeść swój posiłek. Natsu również to zrobił tylko, że z większym entuzjazmem i widać było, że mu smakowało. Ucieszyło to Lucy.

Po skończonym śniadaniu dwójka magów ogarnęła się i poszli do gildii, gdzie odbywały się porządki. Oni również się do tego przyłączyli, a następnie oklapli na krzesła przy jednym ze stolików. Magowie wychodzili na misje, wracali z nich do gildii, a jednym z nich był Happy, który powrócił do Fairy tail razem z Charlą i Wendy.

– Natsu! Lucy! – krzyknął Happy, który widać, że się stęsknił podleciał do nich, ale omijając różowowłosego wtulił się w blondynkę.

– Ej! – jęknął Natsu. – A co ze mną?

– Za tobą też się stęskniłem! – zaśmiał się Happy i przytulił Dragneela.

– Jak było na misji? – zapytała Lucy, a Happy od razu zabrał się do opowieści.

Jego misja polegała na pokonaniu jakiegoś złodzieja grasującego niedaleko miasta portowego. Dość szybko się go pozbyli, bo gdy go znaleźli to zakpił z ich, więc Wendy pokazała jaką jest zabójczynią smoków. Użyła swej magii, aby go pokonać i mieli go przetransportować do pobliskiego więzienia. Nieźle się wystraszył, gdy znalazł się dzięki Happiemu w powietrzu.

– Krzyczał cały czas: „Puśćcie mnie! Mam lęk wysokości! Ja chcę do mamusi!” – nabijał się kotek ze złodzieja. – Odstawiliśmy go na miejsce, a gdy dostaliśmy wynagrodzenie to wróciliśmy do gildii.

– Coś długo wam zeszła ta misja – mruknął Natsu.

– Cicho bądź! Samo dotarcie tam zajęło nam trochę czasu, a jeszcze odnalezienie tego zbója – jęknął Happy.

– No dobra, nie wnikam.

Do południa Lucy przesiadywała w gildii i rozmawiała ze swoimi przyjaciółmi, lecz później postanowiła wybrać się na trening ze swoimi duchami, by przygotować się na ich niedokończoną misję. Natsu zaproponował, że będzie jej towarzyszyć, lecz ona oznajmiła, że nie potrzebuje towarzystwa, poza tym Dragneel by ją tylko rozpraszał. Niechętnie na to przystanął i z powrotem opadł na krzesło. Blondynka zdecydowanym krokiem wyszła z gildii i skierowała się na polanę znajdującą się tuż za miastem. Na miejscu zdecydowała się wezwać nową przyjaciółkę.

– Otwórz się bramo Wagi! Libra! – zawołała, a po wypowiedzianych słowach w złotej poświacie pojawiła się jej przyjaciółka w nowym stroju, który składał się z żabotu i paska u góry bikini wraz z dwoma długimi pasami materiału, które zwisały jej z talii, oraz pokrywały przednie, tylne i dolne części ciała. Na jej nadgarstkach, przedramionach, udach i kostkach założone były długie, grube bransolety z segmentami. Pięknie wyglądała, aż blondynce słów zabrakło. Zdołała jedynie wydukać: – Pięknie wyglądasz.

– Dziękuję pani, po cóż mnie przywołałaś?

– Nie pani, a Lucy. Pamiętaj, że jesteś moją przyjaciółką a nie jakimś sługą. Przywołałam cię, bo potrzebuję rady – powiedziała niepewnie, a następnie wytłumaczyła, że chodzi jej o klucz smoka. Udało jej się w końcu zebrać dwanaście kluczy, więc chciała spróbować użyć tego platynowego, ale nie była pewna co się stanie.

– Ja też tego nie jestem pewna. Powinnaś wiedzieć, że użycie tego klucza może być niebezpieczne ze względu na swoją moc. Może być tak, że stracisz moc na krótki okres, na zawsze lub może się ona w jakiś sposób zmienić. Nie mam pojęcia co się stanie, bo nie wiem czy znam tego ducha – wyjaśniła Waga i cierpliwie czekała na odpowiedź Lucy. Ta jednak biła się z myślami. Użyć go czy nie użyć o to jest pytanie.

Głównym celem użycia tego klucza było uzyskanie odpowiedzi na dręczące Lucy pytania, a także pomoc w rozwiązaniu sprawy Chandler, lecz dzisiaj po prostu zżerała ją ciekawość, jednak nie zachwyciła ją wiadomość o możliwości stracenia mocy. Postanowiła, że spróbuje, a jeśli straci moc to będzie oznaczać, że w ogóle była za słaba by być magiem.

– Lucy, a co z twoimi przyjaciółmi? Co im powiesz jeżeli stracisz moc? – zapytała z obawą Libra. – Nie chodzi mi tylko o ludzi z gildii, ale co się stanie z nami?

– Czemu musimy od razu zakładać, że stracę moce? Pamiętaj, co mnie nie zabije to mnie wzmocni – zaśmiała się blondynka, ale rozumiała co jej przyjaciółka ma na myśli. Gdyby naprawdę straciła moc straciłaby wszystko co tak bardzo kochała. – Muszę podjąć ryzyko – odparła spokojnie i niepewnie chwyciła platynowy klucz. – Co mam zrobić?

– Wyjmij wszystkie złote klucze i rozłóż je koło siebie, jak użyjesz klucza smoka, my zostaniemy przywołani, aby uwolnić moc – wyjaśniła spokojnie Libra, ale widać było, że nie jest zadowolona z wyboru Lucy. Czuła, że ten klucz przysporzy blondynce wielu kłopotów. – Na pewno chcesz to zrobić?

– Tak – oznajmiła zdecydowanym głosem i tak jak powiedziała przed chwilą jej przyjaciółka, rozstawiła złote klucze wokół siebie, a platynowy trzymała w ręku. Z każdą chwilą napływały do niej złe przeczucia. Czy na pewno dobrze robiła? – „Nie! Nie mogę się teraz wycofać!” – skarciła siebie w myślach i zdecydowanym ruchem ręki zrobiła kluczem koło, jakby tworzyła portal i krzyknęła:

– Otwórz się bramo smoka! – naraz wszystkie klucze zaświeciły złotym blaskiem i po chwili koło niej pojawili się jej przyjaciele, którzy z obawą obserwowali co Lucy chce zrobić, ale to była jej decyzja, więc od razu skupili się na swojej mocy i otworzyli dla niej portal.

Niestety coś poszło nie tak, jakby się tego spodziewali. Niby zobaczyli, jak Lucy przekracza portal, ale ten po chwili się zamknął, a ciało dziewczyny bezwładnie opadło na ziemie.

– Lucy! – krzyknął Loki, który tak jak reszta duchów od razu się przy niej znaleźli. – Co jest?! Nie budzi się!

– Musimy zabrać ją do Fairy tail! – powiedziała stanowczo Aguarius i nakazała Lokiemu zaprowadzić ją do gildii.

– Razem tam się udamy! Ja nie będę się tylko tłumaczyć!

– Ja pójdę – oznajmiła Libra. – W końcu to mnie pierwszą przywołała.

– To czemu nic nie zrobiłaś?! – wkurzyła się syrena. – Przecież dobrze wiedziałaś, że użycie tego klucza może być dla niej zbyt niebezpieczne.

– Odradzałam jej tego, ale mnie nie posłuchała. A jeśli… – zacięła się  chcąc dobrze ubrać w słowa to co ma do powiedzenia – Nie nic. Lepiej chodźmy, zabiorę klucze.

Wszyscy kiwnęli głowami i zniknęli zostawiając Librę i Lokiego z nieprzytomną Lucy. Ci nie czekając ani chwili dłużej chwycili Lucy i przez całą Magnolię biegli mając tylko jeden cel. Jak najszybciej się dostać do Fairy tail. Po drodze napotykali spojrzenia mieszkańców, którzy ze zdziwieniem patrzyli w ich stronę.

– Wyglądamy jak jacyś porywacze – zaśmiał się Loki.

– Niech sobie myślą co chcą, mam to gdzieś. Przyspiesz! – nakazała.

Po niecałym kwadransie znaleźli się u bram Fairy tail i bez wahania wkroczyli do środka. Cała gildia skierowała na nich wzrok i z zaskoczeniem wymalowanym na twarzy podbiegli do nich.

– Co się stało?! – krzyknął przerażony Natsu, widząc nieprzytomną Lucy. – Wendy! – zawołał niebieskowłosą, która nakazała im położyć blondynkę w łóżku na piętrze. Tak też zrobili, a w pomieszczeniu została tylko ona, Natsu i duchy, a po chwili dołączył do nich mistrz.

– Co się stało? – zapytała Marvell domagając się od duchów odpowiedzi.

– No, więc nie przypilnowałam jej – powiedziała z wyrzutem Libra i od razu wyjaśniła, że Heartfilia użyła platynowego klucza smoka i chyba coś poszło nie tak. – Błagam pomóż jej.

– Zobaczę co da się zrobić – odpowiedziała niebieskowłosa i zbadała nieprzytomną dziewczynę, a z każdą chwilą narastał w niej dziwny niepokój. Niby wszystko wyglądało w porządku, a jednocześnie nie. – Nie ma żadnych fizycznych obrażeń, ale od środka wydaje się taka pusta.

– Co masz przez to na myśli? – zaniepokoił się Natsu.

– Czyżby ci chodziło o to, że to ciało to tylko pusta skorupa? – zapytał mistrz, a dziewczynka pokiwała głową.

– Co robić? – zapytała smutno.

– Na razie zostawić ją w spokoju. Myślę, że portal, który stworzyliście nie miał za zadanie zabrać jej całej, ale tylko jej duszę, bo kto powiedział, że klucz ten przyzywa smoka?

– Nikt nie wiedział co z tym kluczem należy zrobić. Działaliśmy instynktownie – wytłumaczyła Libra i jeszcze raz przepraszając z Lokim za przysporzone problemy wrócili do swojego świata, ale przed tym zostawili przy blondynce jej klucze.

☆☆☆

Blondwłosa piękność odziana w szaty jak u kapłanki, była otoczona przez wodę. Lekko niesiona przez strumień, wyglądała jakby zapadła w głęboki sen i dopiero co miała się z niego wybudzić. Otworzyła powoli oczy, a następnie przestraszona gwałtownie się podniosła.

– Gdzie ja jestem? – spytała podenerwowana i nagle odpowiedział dobrze znany jej głos:

– Nie musisz się bać. Jesteś w bezpiecznym miejscu.

– Kto mówi? – zapytała doskonale wiedząc kim jest osoba, która przemawia. – Pokaż się!

Nagle z wody zaczęła się wyłaniać pewna postać. Można było pomyśleć, że jest to odbicie wodne Lucy, jednak pewne różnice na to nie wskazywały. Młoda Heartfilia nie mogąc uwierzyć w to co widzi zaniemówiła. Dobrze znana jej osoba lekko się uśmiechnęła i wyciągnęła ręce ku niej chcąc ją przytulić. Blondynka be wahania podbiegła do kobiety i przytuliła ją z całej siły, a z jej oczu zaczęły spływać łzy.

– Mamo... – szepnęła szczęśliwa Lucy. – Jak to możliwe, że tu jesteś? Przecież uma… – nie dokończyła, bo Layla ją uciszyła.

– Nigdy nie umarłam. Użyłam pewnego zaklęcia, które zmieniło mnie w gwiezdnego ducha – wytłumaczyła i odsunęła się trochę od córki. – Użyłaś klucza, a to oznacza, że zebrałaś dwanaście kluczy.

– Tak, odnalazłam wszystkie duchy i udało mi się z nimi zaprzyjaźnić. Są takie wspaniałe – zaśmiała się, ale jej mama spojrzała na nią smutnym wzrokiem. – Co się dzieje?

– Przykro mi, ale one były tylko potrzebne, aby otworzyć portal. Tak naprawdę miałaś się spotkać ze mną, aby odziedziczyć moc, którą otrzymałam po swojej przyrodniej matce.

– Jak to? Czyli, że mam się ich teraz pozbyć?! – Lucy niedowierzała.

– Nie musisz, ale użycie tego klucza miało wpłynąć na twoją moc, a to niestety nie był już mój wybór tylko Króla gwiezdnych duchów. Niestety, ale po jakimś czasie twoja moc gwiezdnych duchów zacznie zanikać, jeśli po powrocie użyjesz tej mocy, którą pragnę ci przekazać.

– Co to za moc?

– Może zacznę od wyjaśnienia tego kim była moja przybrana mama – zaśmiała się, a Lucy nie wiedząc co ją tak bawi spojrzała na nią zaniepokojona. – Moja przybrana mama nazywała się Selena i była gwiezdnym smokiem.

Blondwłosa ponownie zaniemówiła, ale po chwili się opamiętała i zaczęła wypytywać swoją mamę o więcej szczegółów. Okazało się, że Layla gdy jeszcze żyła to była gwiezdnym zabójcą smoków i pragnęła, aby jej córka również nauczyła się tej magii. Zaklęcie, które starsza Heartfilia użyła, aby stać się duchem nauczyła ją Selena i było to zaklęcie bardzo zaawansowane, które ratowało życie osobie, która go użyje.

– Więc to tak zniknęłaś wtedy w Chandler.

– Tak, ale nie mówmy na razie o tym. Do tematu miasta jeszcze wrócimy, a tymczasem mamy jakieś trzy dni, abym nauczyła cię magii smoczych zabójców. Przecież nie chcesz, aby przyjaciele na ciebie czekali, prawda? – Lucy pokiwała głową.

– Gdzie się znajduje Selena?

– Tam gdzie wszystkie smoki, w ciałach smoczych zabójców. Chronią ich, aby tak jak Acnologia nie przemieniły się w smoki, ale nie lepiej o tym nikomu nie mów – mrugnęła do swojej córeczki i wyjaśniła jej jeszcze kilka kwestii dotyczących mocy, którą niedługo posiądzie.

Lucy ukrywała to, że tak naprawdę nie chce posiąść tej mocy, ale nie chciała się też sprzeciwiać się mamie, którą w końcu spotkała po prawie dziesięciu latach. Po prostu podjęła decyzje, że owszem nauczy się kontrolować magię smoczych zabójców, ale nigdy jej nie użyje. Przecież nie chciała rozstać się ze swoimi przyjaciółmi, a tym bardziej z mamą o ile jeszcze kiedykolwiek będzie mogła się z nią spotkać.

Blondynka westchnęła i pokazując swój szczery uśmiech rzekła:

– Zaczynajmy!

☆☆☆

Tydzień już mijał, a blondynka za nic nie chciała się wybudzić. Mimo zapewnień Wendy, że wszystko z nią w porządku to Natsu i tak się martwił. Najgorsze dla niego było to czekanie i niepewność o nadchodzące jutro. Pragnął, aby Lucy jak najszybciej się obudziła, aby wreszcie mógł odetchnąć z ulgą.

– Wendy na pewno wszystko z nią w porządku? – zapytał różowowłosy po raz kolejny tego dnia.

– Natsu–san przecież już nie raz mówiłam, że wszystko jest tak należy, a przynajmniej prawie. Ja nic nie mogę zdziałać, bo Lucy–san nie ma żadnych ran fizycznych. Ona musi walczyć sama i to przezwyciężyć.

– Dobrze, dziękuję ci za opiekę nad nią. Nawet nie wierz ile to dla mnie znaczy – uśmiechnął się do niebieskowłosej delikatnie, a ta odpowiedziała, że to nic takiego. Kolejne godziny wolno mu mijały i nic nie wskazywało na to, aby dziewczyna miała się obudzić. Natsu z nadzieją pomyślał: – Lucy wróć do mnie.

Ciąg dalszy nastąpi w rozdziale 35 "Kolejne podejście"